حضرت آیت الله خزعلی فرمودند: یکی از دوستان مرا به

 منزل خودش دعوت کرد بعد از صرف ناهار برای استراحت

به اتاقی رفتم دیدم که عکس امام راحل در زیر پا قرار

گیرد احترام کردم وجای دیگری را برای استراحت انتخاب

این بعداز ظهر شنبه بود شب یکشنبه در تهران در عالم خواب

 دیدم که حضرت امام دستها را بلند کرده وخدا را به نام مقدس

 حضرت زهرا سه مرتبه قسم می دهد بدینگونه(الهی بفاطمه

بعد که بیدار شدم استنباط کردم که آن ادب واحترامی را که به

 ساحت مقدس فرزند زهرا سلام الله علیها انجام دادم ایشان هم

 راه توسل را از طریق حضرت زهرا سلام الله علیها به من

بر آوردن حا جات بهترین وسیله است.

(حسن (ع)فرزندم است)

یکی از منبری های مهم تهران مرحوم شیخ علی اکبر تبریزی بود میگفت: من جوان

 بودم تبریز منبر  میرفتم  ماه رمضان تا شب ٢٧ماه رمضان پیش نیامد ما شبی

نامی از آقا امام حسن علیه السلام ببریم  غرضی هم نداشتم زمینه ی حرف جور

 نشد . گفت:همان شب ٢٧رفتم خانه خوابیدم در عالم رویا به محضر مقدس بی بی

فاطمه سلام الله علیها مشرف شدم  سلام کردم  حضرت کدرانه جوابم داد. گفتم بی بی

 جان من از نوکر های بی ادب نیستم اسائه ی ادبی خیال نمی کنم از من سر زده باشد

 که از من کدر شده باشید چرا این طور جواب مرا میدهید؟ حضرت فرمود: حاج

 شیخ ! مگر حسن (ع) پسر من نیست؟ (فهمیدم کار از کجاست) چرا یادی از حسنم

نمی کنید؟ حسنم غریب است حسنم مظلوم است.

(نغمه ی بلبل بوستان مهدی(عج) ج3 ص198)